Ooit dácht ik te weten.
Kind, ik kan helpen…
Het zicht op wat er mist.
De belemmering, die je vast zet,
wat je nodig hebt.
Tijdens de ochtendspits lijkt er (alweer) een strijd te ontstaan met je kinderen. Ze werken niet echt mee, zoals jij dat graag zou willen. Na een langdurig heen en weer getrek komen jullie tot een soort van status quo. Maar er zijn al wat scheurtjes ontstaan, de strijd ligt nog op de loer. Het voelt niet écht lekker en je vraagt je af wat er voor nodig is om deze situatie te verbeteren.
Zit je kind niet lekker in z’n vel? Maak jij je al een poosje zorgen om, houdt het je al een poosje bezig of erger je je aan je kind? Denk aan bijv. de (heftige) emoties, het (storende) gedrag, de (negatieve) houding, het (irritante) spel, de (zeurende) lichamelijke klachten of de (leer)problemen in z’n ontwikkeling, die je kind laat zien?
Seb is 15 jaar. Hij is een sociale jongen met veel vrienden. Vriendschap is belangrijk voor hem. Je kunt echt van hem op aan en zijn vrienden weten dit. Zo gebeurde het dat hij op een doordeweekse avond werd gebeld voor hulp. Een vriend in nood, vroeg hem om te komen. Seb twijfelde geen moment en liep naar beneden om te vertellen dat hij naar de stad moest om een vriend te hulp te schieten. Echte vriendschap, toch?
Als ouder willen we én graag een goede verstandhouding, relatie met ons kind én tegelijkertijd ook duidelijk maken wie er aan zet is. Deze spagaat kan ervoor zorgen dat je met je handen in het haar zit. Wat nu? Straffen en belonen is een wijze waar jij graag een andere manier verkiest. Toch merk je aan alles dat het (nog) niet werkt, zoals jij graag wilt. Wat belemmert je om écht in contact te zijn met je puber?
Gun jij je kind alle geluk van de wereld, zodat hij tevreden en vrij kan opbloeien? Maar… ziet het er momenteel niet zo rooskleurig uit? Zit je met je handen in het haar en heb je al veel geprobeerd, zonder de gewenste resultaten? Een kindertolk in Haarlem biedt je een kijkje binnen de relatie wat er onbewust speelt.
Pieker jij je suf en worstel je met vragen over je kind, zoals…
Iedere dag ben je dankbaar dat je mama bent, maar soms is dat tegelijkertijd ook een uitdaging. Tijd voor jezelf (me-time) schiet er vaak bij in. Je bent een mama met een groot verantwoordelijkheidsgevoel en iemand die alle ballen omhoog weet te houden, maar zichzelf haast geen rust en ruimte gunt voor ontspanning. Toch zijn er momenten dat je hier erg naar verlangt. Je vraagt je weleens af of er nog meer is dan alleen dat regelen en organiseren. Waar is het plezier en geluk binnen het gezin?
Een ouder voelde zich veilig om contact met mij op te nemen en gaf mij advies over wat goed en fout is wat ik deelde. Een vriendelijke mail met goede bedoelingen. Wow, wat fijn dat deze ouder dat durft te doen. Ik blijk benaderbaar en iemand te zijn, die open staat voor respons. Dat klopt…. Gedeeltelijk. Ik wil iemand zijn bij wie je je veilig voelt en die benaderbaar is. Wat ik niet wil, is dat ik adviezen krijg waar ik niet om heb gevraagd. Daar ligt voor mij een grens. Een grens waarbij ík mij veilig voel om helemaal mezelf te kunnen zijn. Wat zorgt nu eigenlijk voor veiligheid bij je kind?
Mijn kind is boos! Zij voelt dat haar onrecht wordt aangedaan en zij gaat door roeien en ruiten. Ze lijkt de ander totaal te vergeten en al het vuur lijkt eruit te komen. Er is geen blussen meer aan. Wat je ook doet, je komt niet bij haar binnen. Het is de schuld van de ander! Het einde van het liedje is dat je twee kinderen hebt, die vol zitten met emoties. Het ene kind boos en de ander verdrietig, wat kan je als ouder doen?
